Posts

Showing posts from 2010

ഒരൊഴിവു ദിവസം...

പുറത്ത് നേര്‍ത്ത മഴ... ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ച പലതും നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയതിന്റെ വേദന... നിശബ്ദം വീശുന്ന കാറ്റിന്റെ അടങ്ങാത്ത തണുപ്പ്... എന്റെ മനസ്സിന്റെ അടങ്ങാത്ത നൊമ്പരങ്ങള്‍... പ്രണയത്തിന്റെ നീരുറവ വറ്റിപ്പോയ ഒരു ചെറു ഹൃദയം... ഇനിയും സ്നേഹത്തിനായി ദാഹിക്കുന്ന മനസ്സ്... അങ്ങനെ ചിലതെല്ലാം ഇന്നെനിക്ക് സ്വന്തമായുണ്ട്. എന്നാല്‍ അവയ്ക്ക് കലയോടു കാണിക്കാവുന്ന ബഹുമാനം- ഒരു കലാസൃഷ്ടി- അതെന്നില്‍ നിന്നും പിറക്കാതെ പോകുന്നതെന്തേ? ഞാന്‍ അത്രയും ബലഹീനയാണ്. എന്റെ തൂലികത്തുമ്പില്‍ നിന്നും അക്ഷരങ്ങള്‍ ഒഴുകുന്നില്ല; വാക്കുകള്‍ രൂപം കൊള്ളുന്നില്ല... എല്ലാം കൂടി ഒരു നിര്‍ജ്ജീവത... ഒരു നിസ്സംഗത മാത്രം ബാക്കി... എന്തുകൊണ്ട് എന്റെ മനസ്സിന്റെ ചിന്തകളെ എനിക്ക് ക്രോഡീകരിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല? ഞാന്‍ ഇനിയും ഒത്തിരി ഒത്തിരി വളരേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇനിയുമൊത്തിരി ജീവിതാനുഭവങ്ങള്‍ എനിക്കുണ്ടാകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ ചിന്തിക്കുമ്പോള്‍ പേടി തോന്നുന്നു. ഇനിയും എന്റെ മുമ്പില്‍ നീണ്ടുകിടക്കുന്ന ജീവിതം... ഇനിയും എത്ര കാലം... ഞാന്‍ ഭയക്കുന്നു. എനിക്കു ഭയമില്ല ഒന്നിനേയും എന്നു വിചാരിച്ചു നടന്നിരുന്ന ഒരു കാലം ഉണ്ടായിരുന്നു... എന്നാല്‍ ...

നര്‍ത്തനലഹരി

Image
ഇന്ന് നൃത്തത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കാം എന്ന് തോന്നുന്നു. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അതിനെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ മുമ്പേ തന്നെ സംസാരിക്കേണ്ടതായിരുന്നു. എന്നാല്‍ എന്തോ ഇന്നാണ് ഒരു മൂഡ് തോന്നിയത്. ഞാന്‍ നൃത്തത്തെ ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്നു. നൃത്തം ചെയ്യാന്‍ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിക്കുകയും ഇഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഞാന്‍ എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഏറ്റവും ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ ചെയ്യുന്ന ഒരേ ഒരു കാര്യമാണ് നൃത്തം. വലിയ നര്‍ത്തകിയാണെന്നൊന്നും അവകാശപ്പെടാന്‍ ഞാന്‍ ആളല്ല. പക്ഷെ എന്റെ നൃത്തം യഥാര്‍ത്ഥ ആസ്വാദകരില്‍ കുറച്ചെങ്കിലും ആനന്ദം ജനിപ്പിക്കാനുതകും എന്ന എളിയ വിശ്വാസം എനിക്കുണ്ട്. ചെറുപ്പത്തിലേ നൃത്തം എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു. പണ്ട് പള്ളിയിലെ ഞങ്ങളുടെ വാര്‍ഡ് വാര്‍ഷികത്തിന് എന്റെ ചേച്ചിമാര്‍ ഡാന്‍സ് ചെയ്യുന്നത് കണ്ട് എനിക്കും കയറണം സ്റേജില്‍ എന്ന് വാശിപ്പിടിച്ച് കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടത്രേ ഞാന്‍. അമ്മ ആ സംഭവം ആരോടെങ്കിലും വര്‍ണ്ണിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ലേശം അഹങ്കരിക്കാറുണ്ട് എന്നത് വാസ്തവമാണ്. എന്തുതന്നെയായാലും നൃത്തത്തിന് ഒരു മാന്ത്രിക ശക്തിയുണ്ട്. എന്റെ കാര്യത്തിലാണെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ഇടക്കിടയ്ക്ക് മൂഡ് ഔട്ട് ആകുന്ന കൂട്ടത്തിലാണ്. പക്ഷെ എന...

ഓര്‍മ്മക്കേടിന്റെ രസങ്ങള്‍

ഓര്‍മ്മകളെ താലോലിക്കാന്‍ ആഗ്രഹമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല. പക്ഷെ അതിനുള്ള ക്ഷമ എനിക്കിപ്പോള്‍ ഇല്ലാതായി എന്നു തോന്നുന്നു. അല്ലെങ്കില്‍ ഓര്‍മ്മിക്കാന്‍ നേരത്ത് എഴുതിപിടിപ്പിക്കാന്‍ മാത്രം ഒന്നും ഓര്‍മ്മ വരാത്തതായിരിക്കാം. അല്ലെങ്കില്‍ വരുന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍ എഴുതാന്‍ കൊള്ളാതായതുകൊണ്ടായിരിക്കാം. എന്തുതന്നെയായാലും എനിക്കെഴുതണം. അതിപ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മകളെക്കുറിച്ചല്ലെങ്കില്‍ ഓര്‍മ്മയില്ലായ്മയെക്കുറിച്ചാകാം. എന്താ? അതല്ലേ ഒരു രസം? എന്റെ ഓര്‍മ്മക്കേട് ഇവിടെ പ്രതിപാദിക്കേണ്ടതാണ്. ഞാന്‍ മറക്കുന്നു. പലതും മറന്ന് പോകുന്നു. ഓഫീസില്‍ പ്രത്യേകിച്ച്. ഞാന്‍ പലപ്പോഴും ചിന്തിക്കാറുണ്ട് എന്തേ ഞാന്‍ അതു മറക്കാന്‍, എന്തേ ഞാന്‍ ഇതു മറക്കാന്‍... പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു ഉത്തരവുമില്ല. ഞാന്‍ മറക്കുന്നു, അത്ര തന്നെ. കാര്യങ്ങള്‍ മറക്കുന്നതു പോലെതന്നെ ഞാന്‍ സാധനങ്ങളും മറക്കാറുണ്ട്. പേരുകളും മറക്കാറുണ്ട്. എന്‍രെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്ത് എന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നവളുടെ പേരു വരെ ഞാന്‍ മറന്നുപോകുന്നു. എന്റെ സഹോദരങ്ങളുടെ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളുടെ എന്റെ സഹപ്രവര്‍ത്തകരുടെ എല്ലാവരുടേയും പേരുകള്‍... ചിലപ്പോഴൊക്കെ ദേഷ്യം വരും. ആരോടെങ്കിലും എന്ത...

I, Me, and Myself

Image
It was a fun being anonymous, once, but now, it seems not. I would love to let people know about my thought patterns. It is no sin to impart your ideologies. Let people laugh at you, but you are not going to lose anything by that. Be proud that you are unique... Be happy that your thoughts seem so sad and pessimistic... This can't be a fruitful advice, but this is my stand. This is me...! There has been so many factors that tried to change my 'self'. I thought that actually I was changing, and once, I was happy too about the changes happened in me. However, now, I realize a change is impossible in me... And, I'm OK with what I was and what I am... I'm thankful to the Power that made me remain myself. Also, I would like to say that I've a dream, a dream full of rain, fog, and chill... where a winged chariot, tethered with two white horses will arrive for me and only for me to fetch me up to the promised land.... Till then, may this life be a dreamy journey....