ഞാനൊന്നുറങ്ങട്ടെ...
ഞാനൊന്നുറങ്ങട്ടെ... ഈ യാത്രകളില്‍ ഞാന്‍ മുഴുകുന്നു. എല്ലാ യാത്രകളും ഒഴിച്ച് കൂടാനാകാത്തതും (ചിലപ്പോഴൊക്കെ) നിര്‍ബന്ധിതവും ആകുന്നു.യാത്രകളില്‍ ഞാന്‍ സന്തോഷവതിയെങ്കിലും യാത്രകള്‍ എന്റെ തലച്ചോറിന്‍റെ തന്മാത്രകളെ പോലും ഇളക്കിമരിക്കുന്നു, കിളക്കുന്നു. എവിടെയും വീഴ്ചകളും മുറിവുകളും മുറുമുരുപ്പുകളും അവശേഷിക്കുന്നു. നന്മകളെല്ലാം തെറ്റുകലാകുന്നു.തെറ്റുകള്‍ പാപങ്ങളും. പുതിയ പുതിയ ഭാവങ്ങള്‍ കൈവരിക്കാന്‍ പ്രേരണ ലഭിക്കുമ്പോള്‍ അവ സ്വീകരിക്കാതെ വയ്യ എന്നാ അവസ്ഥയാകുന്നു. അവ സ്വീകരിക്കുമ്പോഴാകട്ടെ (നമ്മെക്കുറിച്ചു മറ്റുള്ളവര്‍ക്കുള്ള ) പ്രതീക്ഷകള്‍ മുറുകുന്നു. ഞാന്‍ ഭയക്കുന്നു. ഞാന്‍ ദുര്‍ബലയാണ്. ഞാന്‍ ഭയക്കുന്നു. ഞാന്‍ അശക്തയാണ്. ഞാന്‍ ഭയക്കുന്നു. ഞാന്‍ അനാഥയാണ്. ഞാന്‍ ഭയക്കുന്നു. ഞാന്‍ ഒറ്റക്കാണ്. ഞാനൊന്നുറങ്ങട്ടെ... വിരലുകള്‍ കൊണ്ടുള്ള സംസാരപ്രപഞ്ഞ്ച്ചതില്‍ ഞാന്‍ ചിറകടിച്ചു പറന്നു. ഞാന്‍ തളരുമ്പോള്‍ എല്ലാം വൃക്ഷ ശാഖകള്‍ എനിക്കഭയമേകി.കരുത്താര്‍ന്ന പരുപരുത്ത ശാഖകള്‍. അവ പ്രായം കൊണ്ട് കറുത്തിരുന്നു. നന്മ കൊണ്ട് തടിച്ചും ( തടിയുള്ളവരെല്ലാം നന്മയുള്ളവരാണോ? മരങ്ങളും??). പറന്നുപറന്നു തള...