Darkness Made It All Easier


Darkness made it all easier.

The nagging guilt and shame

That pierced his heart

Made the king stoop to the knees.

Not all his guilt; but a fate-

Inevitable, unavoidable, tragic!

‘Who is to be blamed?’

He shuddered with terror.

Acceptance is difficult, but

Darkness made it all easier.


Exile is now essential,

A quench for conscience.

All kingship, a waste.

All power, mere vanity.

‘My love, my sincerity,

Everything questions.’

She! Eurydice- his wife?

He can’t count, can’t think.

Her death - it seems

Darkness made it all easier!


How could he mourn, as a man or as a son?

Yet he wept, wept to the Dark;

Dried his lips and thoughts.

Daughters looked stunned

With newly born faces.

He cannot be sure!

He can’t face, can’t think.

His own darlings - indeed

Darkness made it all easier.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ഒമ്പതു ദിവസങ്ങൾ

Image
കാക്കനാട്ടെ പിജിയിൽ നിന്നും കളമശ്ശേരിയിൽ അർച്ചന ചേച്ചി വാടകയ്ക്ക് എടുത്തു തന്ന പ്രൊവിഡൻസ് ഗ്രൂപ്പിൻറെ പെന്റാ ഹൗസ് ഫ്ലാറ്റ് സമുച്ചയത്തിലേക്ക് ഊബർ ടാക്സിയിൽ പോകുമ്പോൾ ഭരതിനെ ചേച്ചി വിളിച്ചു. "എവിടെ എത്തിയെടാ?" "കരിപ്പാശ്ശേരി" "ഓക്കെ. ഞാൻ ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റുകൊണ്ട് അവിടെ എത്തും. നീ എത്തുമ്പോൾ വിളിക്ക്." "ശരി" "മെയിൻ എൻട്രൻസിൻ്റെ റൈറ്റ് സൈഡിൽ എ-ബ്ലോക്ക് ആണ് ട്ടോ." "ആ ശരി. എത്തിയിട്ട് വിളിക്കാം." ഒട്ടും താത്പര്യം ഉണ്ടായിട്ടല്ല. പക്ഷെ ചേച്ചി പറയുന്നത് ഇപ്പൊ അനുസരിക്കാൻ തോന്നാറുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ചും അമ്മ പോയിക്കഴിഞ്ഞു. ഒരു വിധം വേഗത്തിൽ തന്നെ പോകുന്നുണ്ട് ടാക്സി. എത്തിയെന്നു പറഞ്ഞു ചേച്ചി മെസ്സേജും അയച്ചിരുന്നു. മെയിൻ ഗേറ്റിൽ എത്തി ഏതു ബ്ലോക്ക് ആണെന്ന് ഡ്രൈവർ ചോദിച്ചപ്പോൾ ശങ്കയൊന്നും കൂടാതെ റൈറ്റ് സൈഡിലേക്ക് എടുത്തോളാൻ പറഞ്ഞു. എ-ബ്ലോക്കിന്റെ താഴെ തന്നെ നില്പുണ്ടായിരുന്നു കക്ഷി. "വേഗം വാ. ഇത് കഴിഞ്ഞു എനിക്ക് ഓഫീസിൽ പോകാനുള്ളതാ." "സാറ്റർഡേ മതിയായിരുന്നെന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ" "എടാ വീക്കെൻഡ്‌സ് ആണ് ഏറ്റവും ബിസി. ആരോഹി...
Read more

The Eyes That Follow Me

The eyes that follow me I don't see a smile in them. I don't see hatred too. I just find wonderment Clouding at their hem. The eyes that follow me Suddenly change their colour, Tell me silent stories, Ask me questions, Yet lack my flavour. The eyes that follow me At times, are tender and innocent And ooze with life Young and lively, yet They lack peace and contentment. The eyes that follow me Are hiding behind hopelessly, So I shall ignore them. But I see them far Tracking mine relentlessly. The eyes that follow me Hide their motives too. They suffer but to hide the lust, The vigour, the valour that someday May reveal their hues, grey but true. The eyes that follow me May now retreat and retire As mine are tired and tasteless. And mine merely exist In full of bewildering despair.
Read more

Dance for Joy!

I usually dance for joy. It is said that if you are not happy with your life, you won’t be able to make others around you happy (Aside: "It is not at all necessary to keep your fellow beings happy all the time! How much you try to do this, there are chances that others are not happy with you at any cost. I have personal experience with this as I am very tough to be made happy by others, so I cannot expect them to be happy with my deeds!"). Now, for making myself happy, first of all, I had to find out what makes me happy and what brings me joy. When I asked myself, I got so many answers, and dancing was one of those things that I found can make my mind free and fill it with butterflies. That was the first step I made to start this journey to make myself satisfied with my life so that I can make my fellow beings happy. That was the first step I made to start this journey to make myself satisfied with my life so that I can make my fellow beings happy. Next, my endeavor was to fi...
Read more